Alles werd in die tijd nog aan de deur bezorgd

Alles werd in die tijd nog aan de deur bezorgt. Bakker Piet van Asselt (waar ik later nog als bakker heb gewerkt) kwam iedere dag aan de deur bezorgen en op zaterdag moest de rekening betaald worden. Wat met een loontje van zo’n 11 gulden per week niet altijd mee viel voor mijn ouders. En moeder er een heus huishoudboekje op na hield waar alles tot de laatste cent werd bijgehouden. Iedere cent werd twee keer omgedraaid voor hij uitgegeven kon worden. Als er om de ene of andere reden een klein tekort was gekomen dan spaarde mijn moeder dat uit door zelf geen vlees te eten. Dat hadden we zelf niet in de gaten maar daar kwamen we later achter. Het was de enige manier om dan op zaterdag toch de leveranciers te kunnen betalen. Ze hadden altijd alle tijd van de wereld en dus vaak ook voor een kopje koffie. Bovendien wist je dan ook weer alle nieuwtjes uit het dorp! Heerlijke krentenbollen had Bakker Piet meestal kreeg ik er op zaterdag wel een van hem. Ook kaasboer Hein Haverkamp uit Deventer met zijn oude volvo, groenteboer Hazewinkel uit Gorssel en melkboer Troele een klein vrouwtje met een Duits accent die aan de Deventerweg woonde met een pony en wagen met een aantal melkbussen. De melk kocht je nog los per halve of hele liter. In die tijd hadden we natuurlijk ook nog geen koelkast en was in de zomer of als er onweer op komst was de melk ’s avonds al zuur. De pony wist blindelings de weg en als Troele te lang bij de klant bleef liep het paard zelf al vast door naar het volgende huis. Soms mocht ik op het paard zitten en op een dag duurde het te lang voor Troele weer naar buiten kwam bij Lambooij een van haar klanten en ging het paardje liggen en zat ik met mijn been onder het paard en kon geen kant meer op en verrekte van de pijn en schreeuwde als een mager varken. Het duurde in mijn beleving uren voor ze weer naar buiten kwam om mij weer onder dat paartje weg te krijgen. Ook melkboer Boskamp uit Epse kwam een aantal jaren later aan de deur. Ook de verzekeringsman dhr Zweers kwam altijd aan de deur om iedere week de bijdrage op te halen. Dhr Floors uit de Hassinklaan kwam ook aan de deur hij had een koffer op zijn brommer met elastiek, knopen, scharen en naalden, breipennen, stoffen en dergelijke. Ja, je had nog van die onderbroeken waar telkens het elastiek van knapte dus dat moest regelmatig gekocht worden net als naaigaren en stopwol voor de knollen die je toen altijd in je sokken kreeg al had je ze pas twee keer aangehad. De postbode was ook een man die bijna dagelijks ons huis aandeed. Ook hij kwam met de laatste nieuwtjes uit het dorp. Echte brieven werden er toen nog geschreven en vakantie kaarten uit Duitsland of uit het Belgische land waren al heel bijzonder. Verder weg kwam bijna niet voor en je vond dat dan ook al heel wat. Nu reizen we naar de andere kant van onze aardbol of het niets is. Zo’n kaart werd dan ook uiterst goed bekeken en je droomde er van om dat ooit ook eens te mogen doen. Nu woon ik 10 minuten lopen van België waar de taalgrens net langs loopt en je al over moet gaan in het Frans.